Harnas

De maandag stond in het teken van Harnas. Een opvang voor katachtigen (weesjes of ziek) waar je een geweldige rondrit langs alle dieren kunt maken terwijl ze gevoederd worden.
Vroeg uit ons bed, want we moeten om half 9 melden en de rit er naar toe duurt ongeveer 2 uur. Gewapend met ontbijtpakketjes van de Goba gaan we op weg. Lekker hobbelen over de gravelroad.
Harnas is een dierenparadijs en daarmee meteen een kinderparadijs. Op terrein loop je tussen stokstaartjes, schildpadden, ezeltjes, krokodillen, een cheetah, baboons (babybaboons met een speentje in hun mond), lammetjes, enz. De jongens kijken hun ogen uit! En wij ook ;-)
We waren lekker op tijd, dus konden nog rustig ons ontbijt even opeten op het terras. Voordat de rondrit begon, had David nog de schrik van zijn leven toen hij een appel over het hekwerk van de baboons wilde gooien (dat mocht van het personeel) en een van de baboons hem door de tralies aan zijn broek vastpakte. Gelukkig kon opa hem snel losmaken. Natuurlijk wel even tranen, want er werd niet zachtzinnig aan zijn broek getrokken. Maar de baboon ging daarna meteen op zijn kontje tegenover David op de grond zitten en leek met zijn handje wel 100 keer sorry te zeggen. Dat vond David vervolgens zo schattig dat het leed alweer geleden was.

De rondrit was geweldig. Langs de leeuwen, rooikatten, cheetahs, luipaarden, wilde honden, enzovoort. Het een nog spectaculairder dan het andere. Onderweg een koffiebreak. Terwijl van onze koffie genoten, lagen de leeuwen lekker op hun kadavertje te kauwen.

Toen we terug kwamen van de rit, zijn de jongens heerlijk het zwembad in gesprongen. Daarna hebben we lekker geluncht en toen weer terug gereden naar Gobabis.

Siem was helemaal kapot en die is lekker op bed gaan liggen op de kamer bij oma. John, pap, Eric, David en ik zijn naar Epako gegaan. Een laatste check bij het OAH waar al het werk klaar bleek te zijn! Toen nog een check bij de warmwaterboiler van Henk die helaas toch nog niet naar behoren bleek te functioneren. Maar omdat de ladder er niet meer was, konden ze jammer genoeg het dak niet meer op. Terwijl pap en John met Henk in gesprek waren, stonden Eric, David en ik bij allemaal kinderen die vol nieuwsgierigheid bij David kwamen staan. Blanke leeftijdsgenootjes zien ze daar bijna nooit, dus hij was een grote bezienswaardigheid. Of eigenlijk, een bevoelwaardigheid. Ze wilden allemaal zijn velletje aanraken, zijn haar voelen, z'n voeten bekijken, enzovoort. David vond het eerst een beetje overweldigend, dus kroop snel bij mij op de arm. Toen hij zag dat ook het borsthaar van John en de baard van pap grondig onderzocht werden, ontdooide hij een beetje en kon hij er wel om lachen. Lekker samen met de kinderen gezongen, gedanst en gelachen.
Vervolgens zijn we naar de winkels gereden om van het geld dat Simon en David zelf bij elkaar gespaard hadden door klusjes en verkoop van spulletjes speelgoed te kopen voor de kinderen. Een winkelwagen helemaal volgeladen met voetballen, autootjes, poppen (nog een hele zoektocht om zwarte popjes te vinden ipv blanke), drinkbekers, broodbakjes, enz. Aandoenlijk om te zien hoe serieus David hier mee om ging. Vervolgens terug gereden naar Light for the Children waar Henk nog aanwezig was. Het leek ons verstandig alle spullen aan Henk over te dragen omdat hij het beste weet aan welke kinderen de spullen uitgedeeld konden worden. Henk vond het prachtig dat de jongens dit hadden gedaan en nam alles met grote blijdschap in ontvangst. We hebben zelfs even een officieel overhandigingsmomentje gehad ;-) Dat vond David prachtig.
En toen was alweer de laatste dag in Gobabis voorbij...