Wat gaat de tijd snel

Tsjongejonge, alweer woensdagavond. De dagen vliegen voorbij. Ons programma overdag is dan ook ontzettend vol. We zijn continue bezig. Gelukkig maar, want daarom zijn we hier natuurlijk ook.
Helaas zijn vandaag mijn maag en darmen in opstand gekomen, dus hopelijk morgen weer beter. Van tevoren weet je dat er eigenlijk altijd wel zo'n off day bij zit.
We hebben een hele leuke dag gehad. Weer heel veel nieuwe dingen van Gobabis gezien. Vanochtend zijn Aukje, Pia en ik afgezet bij de clinic in Epako. Er was door voor ons een rondleiding gearrangeerd, maar toen we daar stonden wisten we echt niet meer de naam van die persoon. Stom! Dus maar in een combi van Nederlands/Afrikaans uitgelegd waar we voor kwamen. Gelukkig was de portier zo aardig om ons binnen te laten. Hij stuurde ons een onderzoekskamer van een van de verpleegkundigen binnen. Die was nog druk bezig met een patient, maar dat maakt hier allemaal niet uit. Het viel ons alledrie enorm mee hoe de clinic er uit ziet. Tuurlijk alles is wel oud en gedateerd, maar in principe hadden ze de meeste dingen wel voor handen. Helga en Boukje, alle medische materialen die ik van jullie mee heb gekregen, heb ik daar achter gelaten. Ze waren er zeer blij mee! De verpleegkundige verwees ons weer naar een collega omdat zij ook niets wist van een afspraak. We hebben heel kort even wat informatie uitgewisseld met de tweede verpleegkundige en die vertelde ons dat we met dr. Henry moesten gaan praten in het hospital. Nou , prima. Dus wij de portier gevraagd om een taxi voor ons te bestellen. We zaten met z'n drieen achterin op een enorm smerige bank en voorin zaten ook drie mensen. In het midden een enorme dikke moeke. Hilarisch! Toen we langs een politiecontrole kwam, duwde de chauffeur die dikke dame onder het dashboard. Hihihihi. In het ziekenhuis bleek dr. Henry druk bezig te zijn met patienten. En zo hoort het ook. We vroegen of we even wat rond mochten lopen en dat mocht. Grappig om door zo'n ziekenhuis te lopen. Natuurlijk totaal niet met de ziekenhuizen in Nederland te vergelijken, maar ook hier viel het ons niets tegen. In het kader van Aidspreventie liggen overal dozen vol gratis condooms. Mag ook wel, want het aantal jonge meisjes dat hier zwanger rondloopt is enorm. Op de gang werden we aangehouden door een enorm enthousiaste man die oogarts bleek te zijn. We moesten meteen mee z'n spreekkamer in terwijl hij de ogen van een patient aan het testen was. Ondertussen probeerde hij bij ons te lobbyen voor gebruikte brillen die ze daar heel goed kunnen gebruieken. We hebben z'n gegevens opgeschreven, want daar kunnen we natuurlijk wel wat mee. Daarna weer even verder gewandeld over de mannenafdeling, de vrouwenafdeling en de kinderafdeling. Op een gegeven moment schoot dr. Henry ons aan. Hij leek eerst wat nors, maar vroeg ons mee naar zijn kantoor. Daar hebben we een poos gesproken over de mogelijkheden van home based care in de sloppenwijken. Zeg maar, het opzetten van een soort thuiszorgachtig iets. Hij heeft ons zeer veel relevante informatie gegeven, dus dat was geweldig. Daarna kregen we van hem nog een rondleiding. Ook de operatiekamer in, de keuken, de wasserette en de Aids afdeling. Zou je bij ons in het ziekenhuis toch niet voor kunnen stellen?
Vervolgens hebben we weer de taxi naar de Goba Goba lodge genomen. Even een kop koffie gedronken, toen met de hele groep geluncht (wat een gezellige groep mensen hebben we hier!!!) en daarna ben ik samen met Marius, Harry, Rebecca en Johanna wezen shoppen. We hebben voor het Old Age Home gezocht naar een handwasmachine (electriciteit kan men eigenlijk niet betalen). Die is zeer gewenst omdat de mensen nu wel door vrijwilligers gewassen worden, maar vervolgens weer in dezelfde vieze kledng gehesen worden. Ook hebben we voor een jaar lang aan praktische materialen ingeslagen (zeep, handschoenen, olie, etc.) en urinoirs, nagelknipschaartjes, noem maar op. Daar heeft men hier gewoon helemaal niets van!
Vervolgens zijn we naar Sida Sores geereden. Een project waar gehandicapte kinderen opgevangen worden. Helaas ligt het project momenteel op z'n gat, dus we hadden een overleg met het comite van vrijwilligers die dit weer op moet gaan bouwen. Erg leuk om deze bijeenkomst mee te maken.
Harry heeft ons in de auto nog even de andere kant van Gobabis laten zien. De wijken waar de iets rijkere zwarte mensen wonen, de nog rijkere zwarte mensen en de hele rijke blanke mensen. De rassensegretatie is hier nog heel sterk aanwezig. Wel goed om te zien dat er ook een welvarende kant van Gobabis is. Het is echt niet allemaal ellende. Gelukkig maar.
Morgen heb ik twee vergaderingen. 's Ochtends een met Olde Age Home comite (delegatie van de gemeente, want die zijn eigenaar van het gebouw) om te melden dat we een aantal dingen willen aanpakken in het Old Age Home met het gedoneerde geld. 's Middags een met de Trust die het project Old Age Home als het ware onder haar hoede heeft. Met hen willen we gaan bespreken hoe we het resterende geld nog zo nuttig mogelijk kunnen inzetten. Ben benieuwd!

Goed, de hoogste tijd om te gaan slapen! Hopelijk tot morgen.

doei,
anita