Back in town
Door: anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
24 Februari 2010 | Nederland, Leeuwarden
De hoogste tijd om jullie weer even bij te praten. Zoals jullie weten zijn we afgelopen maandag met de mokoro’s de Okavangodelta in gegaan. Harry moest helaas afhaken omdat hij zich niet lekker voelde. Toen we ’s middags bij de lodge aan kwamen, voelde Harry zich gelukkig weer wat beter. Rond een uur of zeven gingen we eten in het restaurant van de lodge. Tijdens de maaltijd bleek toch dat Harry zich echt niet lekker voelde. Licht in z’n hoofd, duizelig en moeite met ademhalen. Heel vervelend. Het was lastig om in te schatten waardoor dit nu kwam; de mallorone die we gebruiken tegen de malaria (als je de bijsluiter leest, is dit echt enorme rotzooi die je lijf in komt), suikerziekte of iets anders. Na een poosje voelde hij zich gelukkig weer wat beter. Toch zijn Harry, Marius en Pia even naar de private clinic in Maun gereden voor een controle. Daar bleek hij een te hoge bloeddruk te hebben en te hoog bloedsuikergehalte. Hiervoor heeft ‘ie medicijnen mee gekregen.
Harry en ik hebben voordat we gingen slapen (we deelden samen een tent enne.. Harry is een gentleman) nog gezellig gekletst. Hij voelde zich toen weer prima. Ik was net in slaap gevallen toen Harry aangaf dat hij weer zo’n zelfde soort ‘aanval’ kreeg. Nadat we het een poosje hebben aangekeken, vonden we het toch verstandig om naar het ziekenhuis te gaan. Daar werden we heel prettig opgevangen. Harry werd goed verzorgd en Geke en ik mochten de hele tijd bij hem blijven. Rond 01.30 uur gaf de arts aan dat hij graag wilde dat Harry ter observatie in het ziekenhuis bleef. We zijn met hem mee gegaan naar de mannenafdeling waar hij de nacht kon doorbrengen en toen zijn we weer terug naar de lodge gereden. Eerlijk gezegd zijn we toch best wel geschrokken, hoor. Je bent toch in een vreemd land en je weet niet goed wat er aan de hand is. Na 2,5 uur slaap stonden we om 6.00 uur weer in het ziekenhuis om te kijken hoe het met Harry was. De dokter raadde aan om met Harry naar het ziekenhuis in Windhoek te gaan. Dat is een groter ziekenhuis met meer faciliteiten. Hier kan Harry, voordat we zaterdag het vliegtuig in stappen, nog goed onderzocht worden op een aantal dingen. Omdat er niet direct een vlucht vanuit Maun naar Windhoek beschikbaar was, hebben we ons verblijf in Maun met een dag verlengd. Harry moest nog een dag en nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Vanochtend konden we hem om 7.30 uur ophalen en gelukkig zag hij er echt al weer een stuk beter uit. Wel erg moe omdat hij slecht geslapen had. Hij lag op zaal met twee andere mannen en dat was erg onrustig. Na de hele check-out procedure zijn we in de auto gestapt op weg naar Windhoek (800 km). Het was vandaag niet superwarm, dus prima reisweer. Wel heel pittig voor Marius en Albert die het hele stuk gereden hebben.
Inmiddels zitten we weer op onze vertrekje stekje; in de GobaGoba lodge. Windhoek bleek toch net te ver. We zijn allemaal erg moe en verreist. Hier konden we even lekker eten, douchen en straks slapen. Tijdens het eten hebben we even de planning voor de rest van de week doorgenomen. Morgen gaat een deel van de groep mee met Harry naar Windhoek. We willen in een lodge vlak buiten Windhoek de rest van de week doorbrengen. Harry gaat morgenochtend naar het ziekenhuis in Windhoek en hopelijk kunnen we (als de uitslagen goed zijn) nog wat leuke dingen doen op vrijdag en zaterdag. Het andere deel heeft besloten alsnog naar Etosha in het noorden van Namibie te rijden. Die zien we zaterdag weer.
Zelf heb ik ervoor gekozen om met Harry mee te gaan. Marius ook. Ten eerste willen we graag bij Marius in de buurt blijven en ten tweede zijn we allebei gewoon te moe voor weer een lange reis richting Etosha. De indrukken van vorige week en de nacht met Harry in het ziekenhuis hebben er toch behoorlijk ingehakt, dus ik vind het erg fijn om nog twee relatief rustige dagen hier te hebben. Zondag moeten we tenslotte na een lange vlucht ook nog weer een hele rit maken vanuit Frankfurt naar Drachten.
Tsja, soms lopen dingen anders dan je van tevoren bedacht hebt. Geeft helemaal niets, want we hebben hier een goed gevoel over. Belangrijkste is dat Harry weer gezond thuis komt. Etosha heb ik al eens samen met Eric bewonderd en dat zullen we ongetwijfeld nog wel een keer gaan doen met de jongens. Morgen laat ik jullie even weten waar we de laatste dagen doorbrengen.
Veel liefs van Anita
p.s. Was leuk om de stem van de jongens weer even door de telefoon te horen. Enne.. de handkusjes komen iedere avond aan hoor ;-)
Harry en ik hebben voordat we gingen slapen (we deelden samen een tent enne.. Harry is een gentleman) nog gezellig gekletst. Hij voelde zich toen weer prima. Ik was net in slaap gevallen toen Harry aangaf dat hij weer zo’n zelfde soort ‘aanval’ kreeg. Nadat we het een poosje hebben aangekeken, vonden we het toch verstandig om naar het ziekenhuis te gaan. Daar werden we heel prettig opgevangen. Harry werd goed verzorgd en Geke en ik mochten de hele tijd bij hem blijven. Rond 01.30 uur gaf de arts aan dat hij graag wilde dat Harry ter observatie in het ziekenhuis bleef. We zijn met hem mee gegaan naar de mannenafdeling waar hij de nacht kon doorbrengen en toen zijn we weer terug naar de lodge gereden. Eerlijk gezegd zijn we toch best wel geschrokken, hoor. Je bent toch in een vreemd land en je weet niet goed wat er aan de hand is. Na 2,5 uur slaap stonden we om 6.00 uur weer in het ziekenhuis om te kijken hoe het met Harry was. De dokter raadde aan om met Harry naar het ziekenhuis in Windhoek te gaan. Dat is een groter ziekenhuis met meer faciliteiten. Hier kan Harry, voordat we zaterdag het vliegtuig in stappen, nog goed onderzocht worden op een aantal dingen. Omdat er niet direct een vlucht vanuit Maun naar Windhoek beschikbaar was, hebben we ons verblijf in Maun met een dag verlengd. Harry moest nog een dag en nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Vanochtend konden we hem om 7.30 uur ophalen en gelukkig zag hij er echt al weer een stuk beter uit. Wel erg moe omdat hij slecht geslapen had. Hij lag op zaal met twee andere mannen en dat was erg onrustig. Na de hele check-out procedure zijn we in de auto gestapt op weg naar Windhoek (800 km). Het was vandaag niet superwarm, dus prima reisweer. Wel heel pittig voor Marius en Albert die het hele stuk gereden hebben.
Inmiddels zitten we weer op onze vertrekje stekje; in de GobaGoba lodge. Windhoek bleek toch net te ver. We zijn allemaal erg moe en verreist. Hier konden we even lekker eten, douchen en straks slapen. Tijdens het eten hebben we even de planning voor de rest van de week doorgenomen. Morgen gaat een deel van de groep mee met Harry naar Windhoek. We willen in een lodge vlak buiten Windhoek de rest van de week doorbrengen. Harry gaat morgenochtend naar het ziekenhuis in Windhoek en hopelijk kunnen we (als de uitslagen goed zijn) nog wat leuke dingen doen op vrijdag en zaterdag. Het andere deel heeft besloten alsnog naar Etosha in het noorden van Namibie te rijden. Die zien we zaterdag weer.
Zelf heb ik ervoor gekozen om met Harry mee te gaan. Marius ook. Ten eerste willen we graag bij Marius in de buurt blijven en ten tweede zijn we allebei gewoon te moe voor weer een lange reis richting Etosha. De indrukken van vorige week en de nacht met Harry in het ziekenhuis hebben er toch behoorlijk ingehakt, dus ik vind het erg fijn om nog twee relatief rustige dagen hier te hebben. Zondag moeten we tenslotte na een lange vlucht ook nog weer een hele rit maken vanuit Frankfurt naar Drachten.
Tsja, soms lopen dingen anders dan je van tevoren bedacht hebt. Geeft helemaal niets, want we hebben hier een goed gevoel over. Belangrijkste is dat Harry weer gezond thuis komt. Etosha heb ik al eens samen met Eric bewonderd en dat zullen we ongetwijfeld nog wel een keer gaan doen met de jongens. Morgen laat ik jullie even weten waar we de laatste dagen doorbrengen.
Veel liefs van Anita
p.s. Was leuk om de stem van de jongens weer even door de telefoon te horen. Enne.. de handkusjes komen iedere avond aan hoor ;-)
-
24 Februari 2010 - 20:22
Feike En Hannie.:
Gelukkig dat alles nu weer wat beter lijkt en verstandig dat jij zelf kiest voor een beetje rust.Ja, soms loopt alles opeens heel anders dan je gepland had.Het logeerpartijtje van Simon was een waar spelletjes feest. We hebben heel, heel veel spelletjes gespeeld. Dus heel gezellig. Anita denk goed om jezelf en we vinden het heel erg fijn dat je nu weer gauw thuis komt. -
24 Februari 2010 - 20:54
Leo En Hermina:
Wat een verhalen!!
Wij vinden het fantastisch wat je allemaal doet voor de mensen in Namïbie.
Nog mooie dagen daar en alvast een goeie terugreis toegewenst van ons. -
25 Februari 2010 - 09:26
Annette:
Lieve mensen, wat een stress; en wat goed dat jullie goed voor Harry zorgen. Ik hoop dat'ie er gauw weer bovenop is en dat jullie nog een paar dagen kunnen genieten! -
25 Februari 2010 - 10:16
Jetty:
Lieve Anita,
Hopenlijk gaat het met jouw collega Harry wat beter zodat jullie toch nog wat kunnen genieten en rustige dagen hebben.
Goede terugreis en behouden aankomst (wel een ouderwets woord, he, maar toch wel treffend :-))
Liefs en zegen voor jullie allen,
Jetty -
25 Februari 2010 - 10:29
Annet:
Gaat het nu beter met Harry. Wens hem beterschap van mij en de groetjes. Ook voor jou en Marius.
Annet -
25 Februari 2010 - 12:17
Ank:
Ha Anita,
Mooi die beschrijvingen steeds. Het kan niet anders of deze reis maakt voor een deel een ander mens van je. Zoveel ervaringen. Geweldig. Schok een beetje van verhaal Harry, maar er wordt goed op hem gepast. Dat is duidelijk. Geniet toch nog maar. (Hier dikke, kille mist over Westersingel!)Groeten ook voor Marius en Harry. -
25 Februari 2010 - 14:01
Paula:
Lieve Anita
Wat jammer dat na zoveel mooi werk, jullie te maken krijgen met ziekte.Wat zullen jullie geschrokken zijn.Wij wensen jullie een goede terugreis en doe voorzichtig want er wachten drie manneke's op jou! Tot gauw gr Jan en Paula -
25 Februari 2010 - 16:14
Martha En Koos:
Hallo Anita en alle collega,s
Bedankt voor de mooie reisverslagen en we wensen jullie een behouden terugreis naar Nederland.En dat het werk van jullie voortgezet zal kunnen worden en resultaat mag hebben ook als jullie er niet meer zijn.
Groetjes uit Sneek city -
25 Februari 2010 - 18:14
Johanna:
Hoi
Fijn om te lezen hoe het verlopen is en inmiddels heb ik via sms het laatste gehoord over Harry. Nog veel plezier de laatste dagen en bereid je amar voor het is hiet koud maar ook weer heerlijk hoor thuis.
Groeten aan allemaal. -
26 Februari 2010 - 09:43
Nelleke:
Je maakt wat mee zeg! Geniet nog van de laatste dagen!
Nelleke
-
26 Februari 2010 - 10:28
Monica:
Dat is een schrikken...
Fijn dat jullie op eigen wijze Harry kunnen ondersteunen.
Hopelijk gaat alles goed met Hem en jullie...
Alvast een goede reis gewenst....en tot vlg week....op Partoer.
Wat lijkt me dat een grote overgang....(nog erger dan de mijne..;.))
geniet nog intens van alle mooie ervaringen aldaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
