Terug van weg geweest

Zo zit je nog op de bank in de Kwartelstraat in Leeuwarden, zo zit je op een bankje voor de Goba Lodge in Namibië. Een aangenaam weerzien!! Gisterochtend zijn via Drachten en Lippenhuizen met z’n vijven naar Frankfurt vertrokken. Prachtig lenteweer, perfect om goed door te rijden. De reis verliep dan ook zeer voorspoedig. Enige struikelblokje was dat op de gehele route in Duitsland geen gas te krijgen was bij benzinepompen. Was dus even spannend of we de parkeerplaats zouden halen, maar dat bleek goed te gaan. Vanaf de parkeerplaats stond de shuttle meteen voor ons klaar. We werden afgezet bij Terminal 1, maar bleek dat we bij Terminal 2 moesten zijn. Na diverse roltrappen, liften, trappen en een airshuttle kwamen we aan bij de juiste ingang. Deed me een beetje denken aan een mop (trapje op, hoekje om, ….) die ik op de middelbare school erg vaak gehoord heb (sorry Jeen!).
Zonder enkel probleem konden we onze tassen (die toch wel enigszins overgewicht hadden) inchecken. Toen lekker even wat gedronken en gegeten en wat rondgekeken in de winkels op het vliegveld. Om 19.40 uur konden we boarden.
De vlucht ging voorspoedig. Helaas veel last van m’n oren, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik verkouden ben. Pap en ik zaten gelukkig gezellig naast elkaar. Pia, Irene en Jan zaten verderop in het vliegtuig. Af en toe even bij elkaar gekletst. We hebben een beetje kunnen dommelen, slapen is een groot woord.
Vanochtend om 5.15 uur zijn we geland in Windhoek. Deze keer nog in het donker. Maar desalniettemin meteen een heel vertrouwd gevoel! Na een hele lange wachtrij bij de douane, met een zeer strenge douanebeambte-mevrouw konden we onze koffers van de rolband halen. Vervolgens naar het AVIS loket voor de huurauto’s. Dat ging weer heerlijk Afrikaans. Er wordt ons om de tien minuten gemeld dat de auto’s er over twee minuten aan zouden komen. Uiteindelijk hadden we na 45 minuten de auto’s. Was voor papa wel even wennen om het stuur aan de linker kant te hebben, maar dat ging hartstikke goed. De route naar Gobabis is niet meer dan bij de eerste rotonde links en dan alsmaar rechtdoor. Dus navigatie was niet echt een probleem. De gaten in de weg wel! Mijn hemel, wat een enorme joekels van gaten in het wegdek. Gelukkig is er geen band geklapt of een as gebroken, want we zijn een paar keer flink door een gat heen gereden. Na tien minuten zagen we al een groepje kudu’s grazen. Prachtig! Ik weet het, koeien zijn ook mooi, maar dit blijf ik toch bijzonder aan Afrika vinden.
Om 9.00 uur kwamen we in Gobabis aan. Eerst maar even geld pinnen bij de bank. Dat blijkt hier net iets moeilijker te zijn dan bij ons, maar uiteindelijk is het wel gelukt. Blijft leuk dat je in duizendtallen moet pinnen om een beetje geld op zak te hebben.
Het laatste stukje naar de Gobalodge was met recht een avontuur. Er is hier in de afgelopen tijd zo ontzettend veel regen gevallen dat een deel van de weg volledig is ondergestroomd, compleet met een watervalletje. Omdat we dit keer in doodgewone Golfjes rijden en niet in een stoere fourwheeldrive was het toch wel even spannend. Het water kwam toch zeker tot aan de portierdeuren, maar alles is goed gegaan. Terwijl ik ‘m redelijk zat te knijpen, schreeuwde papa ‘maak een foto, maak een foto’ ;-) Nou, die is er niet gekomen…
Wat super om hier weer terug te zijn!! Lekker vertrouwd in dezelfde kamers, hetzelfde personeel, dezelfde struisvolgels in de tuin, dezelfde lelijke hondjes, heerlijk!
Nadat we onze tassen hebben uitgepakt, hebben we even lekker wat gedronken en uitgerust. Gevoelsmatig heb je dan al een dag achter de rug, maar al met al was het nog maar 12 uur na ons dutje. Nog een hele middag te gaan!
Omdat we nu heel graag op bed willen (we moeten er morgen om 6.00 uur uit!) vertel ik morgen wel even wat we vanmiddag hebben gedaan.
Feit is dat we volop genieten!!!