Bij de wilde beesten af

Hallo allemaal! Wat gezellig om jullie reacties onderaan de berichtjes te lezen. Geeft me het gevoel dat thuis wat dichterbij is.
Gisteravond ben ik in mijn verslag blijven steken bij de middag. Bij deze het vervolg. Na ons dutje zijn we om 12.15 uur naar Ernie’s gereden. Een vertrouwd adresje in Gobabis waar je heerlijk op een terrasje kunt genieten van Ernie’s chicken salad. En aangezien groente hier een schaars goed is, is zo’n salade een welkome afwisseling met de enorme stukken vlees die ze je hier het liefst bij iedere maaltijd voorschotelen.
Na de lunch zijn we met z’n vijven in de auto gestapt en richting Epako gereden om vooral Irene en papa een eerste indruk te geven. Laten we zeggen dat het heel erg stil in de auto was. We hebben een rondje langs het Old Age Home, Sida Sores en Ligtht for the Children gedaan. Light for the Children konden we niet helemaal vinden. Een paar schattig meisjes zagen ons zoeken en zijn toen voor de auto uitgerend om ons de weg te wijzen. We hebben daar de auto geparkeerd en zijn toen even een stukje Epako ingelopen. Er kwamen meteen talloze kinderen op ons af. Ook een Bushmenfamilie waarvan de man meteen papa en Irene aanklampten om zijn verhaal te doen. Bushmen zijn de oorspronkelijke bevolking van Namibie, maar zijn hun land (net zoals de Aboriginals) kwijtgeraakt aan de blanken. Namibie kent enorm veel stammen. De Bushmen staan helemaal onder aan de maatschappelijke ladder van al die stammen en worden dus zelfs door hun zwarte medebewoners van Epako uitgekotst. Pijnlijk om te horen en te zien. Na een uurtje zijn we de auto weer ingestapt en naar Wimpy’s gereden voor een kop koffie. Idioot he, dat twee zulke verschillende werelden zo naast elkaar bestaan.
Na de koffie leek het ons wel lekker om terug naar de lodge te lopen. Papa reed heel stoer in z’n eentje de auto terug en wij gingen aan de wandel. Halverwege liep Pia met haar hoofd tegen een verkeersbord aan en dat leverde een flinke blauwe bult op. Gelukkig geen grote schade. Toen we bij het zandpad richting Goba aankwamen, liepen we op de enorme overstroming af. Papa liep ons tegemoet. Die was zo wijs geweest om z’n badslippers aan te doen. Wij hebben onze schoenen uitgetrokken en zijn er op blote voeten doorheen gelopen. Een pijnlijke voetmassage, maar we hebben enorm gelachen. Toen we terugkwamen bij de lodge was de groep die op woensdag al was aangekomen ook weer gearriveerd. Leuk om met iedereen nu bij elkaar te zijn en de eerste verhalen van hen te horen. Loes is al lekker aan de slag in het museum. Wiebe Jan is druk bezig met het sanitatieproject, maar dat gaat wel weer op z’n Afrikaans. De opzichter met wie hij deze week zou optrekken, had besloten lekker vakantie te nemen. Ach ja. Helaas levert ook de invoering van de truck die maandag aankomt in Walvisbay de nodige problemen op. Donderdag zijn er diverse gesprekken gevoerd op het ministerie in Windhoek, maar men wil toch echt bepaalde documenten hebben die bij ons niet gebruikelijk zijn. Nou ja, hopelijk doet de brief van Bert Middel maandag wonderen en kan de truck dinsdag zonder problemen opgehaald worden. We zullen afwachten!
Na een lekkere maaltijd bij de Goba zijn we allemaal vroeg ons bed ingedoken omdat we vanochtend om 6.00 uur weer op moesten. Vandaag hebben we heerlijk genoten van een vriie zondag. We zijn naar Harnas gegaan; een sanctionary voor wilde dieren die gewond of wees zijn. Ze worden in Harnas opgevangen en langzaamaan weer voorbereid op een leven in het wild. Het is dat park in Namibie waar Brad Pitt en Angelina Jolie zijn geweest en geld aan hebben gedoneerd. Helaas waren ze er vandaag toevallig niet ;-)
Een anderhalf uur durende rit over een gravelweg bracht ons daar. Een soort paradijsje op aard waar allerlei diersoorten in vrede met elkaar leven. Grappig om te zien hoe op een groot veld rondom een lodge meerkatjes, poezen, honden, ezels, springbokkies, parelhoenders en schildpadden rondlopen. Daaromheen krokodillen, cheeta’s en apen in grote verblijven. Na een welkomsdrankje zijn we in een truck gestapt voor een rondrit langs alle dieren die opgevangen worden. Achter onze truck zat een aanhangwagen. Toen we bij het eerste verblijf aankwamen, bleek waar de aanhangwagen voor nodig was: vol met ingewanden en dierenpoten. Bleek dat dat van de schattige ezeltjes die op het grasveld rondhuppelen afkomstig was. Tsja, de dieren hadden tenslotte wel vers vlees nodig. Een stank!!! Het was een zeer bijzonder gebeuren. Vrijwilligers die ingewanden en ezelpoten over hekken staan te gooien, de hoofdverzorger die rustig cheeta’s en leeuwen staat te aaien. Onvoorstelbaar. Op een gegeven moment sprongen een paar cheeta’s op de vleesaanhangwagen. Dan zit je toch niet echt lekker op de achterste rij in de truck. De hoofdopvoeder moest het bekopen met een flinke haal in z’n hand. Hij leek het niet schokkend te vinden. Onderweg werden we verwend met koffie en na de rondrit hebben we heerlijk met onze voeten in het zwembad gezeten. Even afkoelen. Klinkt nog niet echt als een werkweek he?? Geloof me, dat gaat allemaal goed komen.
Na de lunch bij Harnas zijn we richting Sandune gereden. Een relatief klein reservaat. Op zich best leuk, alleen de mensen waren de reservering soort van vergeten waardoor we pas laat op gamedrive gingen. Hierdoor was het snel donker en hebben we eigenlijk bijna geen beest gezien. Ja, veel muggen ;-) Het avondeten was heel gezellig. Nu weer terug op de lodge en inmiddels even met Eric getelefoneerd Fijn om te horen dat het goed met de jongens gaat, want ik mis ze wel!
Morgen dan echt hard aan het werk. We hebben er allemaal zin in!!