Barnabas, gaten en zonnepanelen...

De eerste werkdag zit erop! Vanochtend was ik eerlijk gezegd best een beetje gespannen. Zouden we vandaag mr. Barnabas wel kunnen vinden voor de dames van de Thuiszorg? Kunnen we alle afspraken maken die we graag willen? Dat is hier tenslotte altijd maar weer afwachten.
Maar wat een dag!! We hebben net even met elkaar onze verhalen van de dag gedeeld en dan blijkt, gelukkig, dat er ontzettend veel gebeurd is. Een korte impressie.
Vanochtend om 8.30 uur waren we op het Old Age Home terrein. Het terrein zag er netjes opgeruimd op. Een hele verbetering ten opzichte van vorig jaar. Roswitha (coordinator van de vrijwilligers) bleek aanwezig te zijn, dus we konden mooi even kennismaken. Wat leuk om een aantal van de vrijwilligers en de matrone weer aan te treffen! In de eerste tien minuten legde ik aan Roswitha uit dat we op zoek gingen naar mr. Barnabas omdat hij een groep vrijwilligers heeft die de Thuiszorg graag wil ondersteunen. Of zij misschien wist waar hij was. En ja hoor, ze had zijn telefoonnummer en belde meteen even. ‘Hij komt er direct aan’ was de conclusie aan het einde van het telefoongesprek. Super! Ondertussen hebben we even de gerenoveerde huisjes gezien terwijl er een aantal kinderen even lekker opgetild wilden worden. Ben bang dat ze niet heel veel knuffeltjes krijgen. Na de ronde bij de bewoners en hun huisjes zijn we een kijkje in de tuin gaan nemen. Daar waren twee vrijwilligers druk bezig. Roswitha vertelde trots dat ze er weer vijf nieuwe vrijwilligers bij had. Dat zijn prachtige berichten. Roswitha gaf aan dat een aantal bomen eigenlijk verwijderd zou moeten worden. Papa en Andre pakten nog niet direct een hakbijl, maar ze stonden te popelen. Morgen mogen ze gelukkig de mouwen opstropen;-)
Papa was natuurlijk in het Old Age Home om een inventarisatie van de elektrische installatie te maken. Hij vroeg zich af waar de meterkast was. Daar had niemand van gehoord. Terwijl dat gesprek plaatsvond, deed Jan een deur dicht en wat bleek: de stoppenkast (of hoe heet zoiets) zat daarachter gewoon in de muur gemetseld met meter en al! Ze hebben hier een soort van prepaidmeter voor de elektriciteit. Je schat in hoeveel elektriciteit je in een maand nodig hebt, dat koop je in en dan komt die stand op de meter te staan. Gaandeweg de maand tikt de meter dan terug totdat het op is. Dit betekent dat ze heel weloverwogen moeten kiezen of ze de wasmachine aanzetten of de elektrische kookplaat. De meter die er nu hangt is niet geschikt voor het terugvoeden van energie op het net als je zelf energie opwekt, maar daar valt wel wat aan te doen. Er zijn hier ook andere systemen.
Een kwartier later kwam mr. Barnabas aan. Nog nooit zo’n blije man gezien. “ I finally have my own nurses. This is a day to be thankfull!!” . Prachtig! We hebben meteen geregeld dat we morgenochtend zijn vrijwilligers kunnen ontmoeten voor een kennismaking en een uitgebreid gesprek over wat ze aan ondersteuning nodig hebben. Dit is een groep vrijwiligers vanuit allerlei kerken uit Epako die zieke en gehandicapte mensen verzorgen. We zijn zeer benieuwd naar de bijeenkomst van morgen, maar we hebben er allemaal een heel goed gevoel over!
Na de ontmoeting met Barnabas gingen Jan en ik op pad voor onze vervolgafspraken. De rest ging op weg naar SidaSores. Jan en ik konden de rest van de ochtend gelukkig zeer nuttig besteden. We hebben de installatietekeningen van het Old Age Home kunnen bemachtigen bij de gemeente. Niks digitaal archief. Gewoon stapels met blauwe mapjes waar allerlei handgeschreven berichtjes en originele tekeningen inzitten. Daarna naar Crooks gereden om afspraken te maken m.b.t. klussen in de kleedkamers van het voetbalveld. Helaas was hij niet aanwezig, dus toen zijn we snel doorgereden naar Frieda om afspraken te maken voor overleg met het Old Age Home Committee en de Trust. Frieda was er wel. Gezellig op haar kantoor in het gemeentehuis bijgekletst en afspraken gemaakt. Ondertussen al haar privefoto’s op de computer gezien. Wat een andere werkwereld.
Bij de lunch troffen we elkaar allemaal weer bij Ernie’s. Fijn om te horen dat de rest ook een goede ochtend hadden gehad. De kinderen van Old Age Home en Sida Sores waren stapelgek met de autootjes die ik mee had genomen (restant van de speelgoedbeurs), dus die zijn zeer goed terecht gekomen. Ze werden letterlijk bedolven onder de kinderen! Daarna heeft Andre hen met de auto door Epako gereden. Ze hebben allemaal zeer indrukwekkend gevonden. Met name de begraafplaats waarvan Pia al aangaf dat die ten opzichte van vorig jaar enorm uitgebreid is. Blijft pijnlijk om te zien hoeveel kindergrafjes er zijn.

Na de lunch zijn we allemaal weer aan de slag gegaan. De kopieen van de installatietekeningen konden we ophalen met papa en Andre. Toen bleek dat ook de hoofdopzichter van de gemeente aanwezig was. Hij kon ons op weg helpen met informatie over het elektriciteitsbedrijf en de wijze waarop er eventueel teruggeleverd kan worden aan het net. Volop mogelijkheden! Hij stelde zelfs voor dat de gemeente wel 80.000 hectare beschikbaar wilde stellen om dat vol te pompen met zonnecellen. Namibie koopt momenteel elektriciteit vanuit Zambia, Angola en Zuid-Afrika in omdat ze zelf niet genoeg op kunnen wekken. Dus papa heeft nog wat lobbywerk bij Alliander te verrichten ;-)
Hij heeft er voor gezorgd dat we een contactpersoon bij de energieleverancier kregen en een naam van een installateur in Gobabis. Daar zijn papa en Andre vanmiddag meteen geweest. Dus de informatie begint al aardig binnen te stromen.
Jan en ik hebben nog wat afspraken m.b.t. Sida Sores geregeld, over de bomen bij het Old Age Home afspraken gemaakt en een Namibische simkaart voor mijn telefoon op de kop getikt. Hierdoor kunnen we hier onderling veel goedkoper met elkaar en onze contactpersonen in Gobabis bellen. Heel handig.
Wiebe Jan heeft het vandaag eindelijk voor elkaar gekregen dat er 3 gaten zijn voor de droogtoiletten. Vanochend kwamen 4 werkmannen opdagen en een graafmachine. Nadat de eerste twee gaten gegraven waren, zette hij de afmetingen voor het derde gat af en toen ‘ie weer opkeek bleek de graafmachine alweer weg te zijn. Gelukkig kwam ‘ ie ’s middag weer opdagen. Nu hopen dat er morgen cement geleverd gaat worden.
Kortom, er is deze dag al veel in gang gezet. Het enige minpuntje is dat Albert en Marcel vandaag weer zijn afgereisd naar Windhoek om de papieren rond te krijgen voor de invoer van de truck. Met een doos bonbons en de nodige gesprekken is dat gelukkig. Toen ze vol goede moed onderweg waren naar Walvisbay waren om de truck op te halen, kregen ze bericht dat de boot pas woensdag aankomt. Dus Marcel en Albert moeten nog twee dagen in Walvisbay wachten. Hopelijk zien we ze donderdag of vrijdag nog.

Morgen weer een drukke dag voor de boeg. Hopelijk met net zoveel resultaat als vandaag!