Weer veel gedaan

Werkdag 2 zit er al weer op. Pfff… de tijd vliegt hier voorbij!! Er is vandaag weer veel gedaan. Het mooie is dat je van tevoren een schema maakt met de dingen die je iedere dag wilt doen en dan blijkt alles weer anders te lopen. Vanochtend zijn Jan en ik na het ontbijt direct naar het gemeentehuis gereden om een aantal dingen met Efraim Davids (chief executive officer) te regelen. De fundering van het Old Age Home kan namelijk nog niet gestort worden omdat we op zand wachten dat van de gemeente moet komen. Daar wilden we natuurlijk even haast achter zetten. Efraim ontving ons allerhartelijkst. Hij wilde ons graag een kopje koffie aanbieden, maar omdat een enorme vrachtwagen op een of andere manier weggezakt was in het trottoir (vraag me niet hoe dat kan) en daarmee een waterbuis had geraakt, zat een heel deel van Gobabis zonder water. Dus geen koffie. Het zandprobleem bleek gelukkig geen probleem te zijn. Als het goed is, wordt het vandaag of morgen afgeleverd en hebben we hopelijk aan het einde van deze week een fundering! Verder hebben we Efraim gevraagd naar de bomen die achter het Old Age Home staan. Deze zouden we graag verwijderen omdat ze enorm veel water uit de grond zuigen, waardoor de tuin die aangelegd wordt niet echt kans van slagen heeft. Helaas blijkt een aantal bomen beschermd te zijn en die mogen we dus niet kappen. Hier moeten we morgen maar eens verder over praten in de hoop dat het opgelost kan worden.
Na het gesprek met Efraim zijn Jan en ik naar Wiebe Jan gereden om te kijken hoe het met de bouw van de droogtoiletten gaat. Geweldig, Wiebe Jan stond in een van de enorme gaten op klompen vier Afrikaanse mannen uit te leggen hoe ze bekisting van de vloer moesten maken. Een kostelijk gezicht. Jan en ik hebben nog even een praatje gemaakt met wat bewoners. Een stelletje meiden was nogal handtastelijk en vervelend. Een van de bewoonsters vertelde ons dat ze dronken waren. Om 10.00 uur ’s ochtends! Ze vertelde ons dat die meiden een lokaal drankje (van water, ananas en bruin brood) een nacht laten gisten en het dan drinken. Daar worden ze enorm dronken van.
Om 11.00 uur hadden we de geplande meeting met mr. Barnabas en zijn vrijwilligers. We hielden er rekening mee dat er waarschijnlijk niet veel op zouden komen dagen of pas heel laat. Maar wat bleek, toen we aankwamen zaten en er al 11 vrijwilligers te wachten! Papa was die ochtend aan het werk geweest in het Old Age Home i.v.m. de zonnepanelen en hij zei dat sommigen er al om 9.00 uur waren en de hele tijd daar keurig hebben zitten wachten. De meeting was helemaal geweldig! De meiden hadden drinken en koekjes mee genomen en daar begonnen we mee. Ik denk dat de meeste van hen nog nooit zo’n koekje hadden gehad. Ze wonen zelf ook allemaal in Epako en zijn straatarm en graatmager en zetten zich toch iedere dag in voor hun zieke medemensen. Om stil van te worden. De meeting begon met een heel ontroerend gebed. Wat een dankbaarheid sprak daaruit. Zelfs de meiden die verder niet kerkelijk zijn, waren er stil van. Heel bijzonder. We hebben in een uur uitgebreid met elkaar gesproken over het werk dat ze doen, hoe ze het doen, wat ze tegenkomen in hun werk en welke ondersteuning ze nodig hebben. Enorm veel informatie waar Pia en Irene goed mee aan de slag kunnen. Dus het ziet er naar uit dat we de vrijwillige thuiszorg in Epako weer een steuntje in de rug kunnen geven. Aan het eind van de meeting hebben we de hele groep op de foto gezet en hebben we een aantal afspraken gemaakt. Morgenochtend en donderdagochtend gaan Pia en Irene mee met de vrijwilligers om te zien hoe ze hun zorg verlenen. Op vrijdagochtend komen we nogmaals met de hele groep bij elkaar bij wijze van afscheid. We willen hen dan eigenlijk allemaal voorzien van een tas met de nodige spullen, want ze werken momenteel helemaal zonder materialen. Alleen wat water en een doekje voor het wassen. Met een super voldaan gevoel zijn we naar Ernie’s gereden voor de lunch. Daar troffen we de anderen ook allemaal weer. Papa had de kraan van de watervoorziening bij Light for the Children gerepareerd en de nodige technische berekeningen gemaakt voor de zonnepanelen bij het Old Age Home. Tijdens de lunch allemaal weer even gezellig bijgepraat.
Vanmiddag gingen Jan, Sigrid, Stijntje en ik naar Sida Sores. Papa en Andre hebben mr. Beers opgehaald; de bouwer van Sida Sores. Samen met hen en Suzie hebben we de staat van het gebouw besproken. Helaas is er door een gat in het dak veel water naar binnen gekomen in de afgelopen weken. Dat gat zit er doordat het ventilatieding (geen idee hoe het heet) er af is. Binnenin is het een vochtige toestand waardoor de verf van de muren helemaal loslaat. Aan de buitenkant is de verf zo slecht waardoor er scheuren in de bovenlaag van de muur zijn gekomen. Mr. Beers is zo vriendelijk om ons de komende dagen van alle benodigde materialen te voorzien (zonder kosten!!) en dan helpt hij ons bij de reparaties. Dus dat betekent dat papa vanaf morgen het dak op kan (hihihi) en de meiden ’s middags de verf weg gaan steken van de muur. Hopelijk kan de opvang van gehandicapte kinderen dan binnenkort weer goed van start.
Na het overleg hebben we aan de kinderen de verrekijkertjes uitgedeeld die we uit de winkel over hadden. Ze vonden het helemaal fantastisch. Wat schattig om alle die koppies met de blauwe verrekijkertjes voor hun ogen te zien. Daarna naar het ziekenhuis gereden om te kijken of we een gesprek met de directeur konden hebben over een eventuele komst van twee tandartsen en een chirurg uit Smallingerland naar Gobabis. En om te vragen of Stijntje een ochtend mee mocht lopen in het ziekenhuis. Maar goed, de enige connectie die we in het ziekenhuis die we hadden is de broer van Frieda die daar oogarts is. Maar die man kennen we helemaal niet persoonlijk; ik weet niet eens hoe hij heet. Dus bij de balie heb ik gevraagd naar de oogarts die de broer van Frieda is. En alsof het de normaalste zaak van de wereld is, werd meteen geantwoord ‘He is not in right now, but i can give you his cellphonenumber”. Hahahaha, moet je eens in het MCL proberen om op dit manier in contact met iemand te komen. Daarna vroeg ik of ze wist of het mogelijk was dat een van de nurses mee kon lopen in het ziekenhuis. Toen werden we meteen naar het kamertje van de matrone gebracht (opperhoofd van alle zusters) en die stond ons vriendelijk te woord. Het was no problem, Stijntje kan morgenochtend meedraaien. Leuk toch? En ze zou wel even contact opnemen met de directeur over onze vraag m.b.t. de tandartsen en daar krijgen we morgen een antwoord op als we Stijntje komen brengen. Sommige dingen gaan heel langzaam in Namibie, andere dingen heel snel.
Vanavond gaan we bij Die Dam eten, de andere lodge in Gobabis. Dat hebben we even geregeld voordat we weer bij de lodge terug kwamen. Daar was de rest ook alweer. Papa had het nodige materiaal voor Sida Sores gehaald en ze wilden graag de ladder ophalen om de warmwaterboiler bij Light for the Children te repareren, maar die zat helaas achter slot en grendel, dus dat gaat morgenvroeg gebeuren. Al met al zijn we in twee dagen al veel opgeschoten en dat geeft een heel bevredigend gevoel!
Zonet zijn Albert en Marcel weer gearriveerd vanuit Walvisbay. Helaas zonder truck. Die komt later en daarna blijkt er nog zoveel papierwerk te zijn, dat ze besloten om eerst maar weer terug te gaan. Albert gaat zondag die kant weer op om alles te regelen. Hopelijk met iets meer succes. Nou ja, niet alles kan in een keer goed gaan.
Nu gaan we eerst lekker eten. Bedankt voor alle leuke berichtjes. Dat doet ons erg goed!!