Kampermannen meet Gobabis

De eerste blik op Epako kwam flink binnen bij Eric. Vlak na een lange, lange vlucht ging hij nog even mee op zaterdagmiddag met pap en mam omdat die nog even wat spullen in de gereedschapscontainer terug moesten leggen en pap nog even de werkzaamheden bij het OAH wilde controleren. De overgang is dan wel heel groot en bijna niet te bevatten als je vanuit je eigen westerse vertrouwde wereldje die van de sloppenwijk binnenstapt.
Zondagochtend konden de jongens haast niet wakker worden. Uiteindelijk hebben we ze om 9.00 uur toch maar wakker gemaakt, zodat we na het ontbijt in de gelegenheid waren om de dienst mee te maken bij Light for the Childeren.
Ik kan het nog steeds niet onder woorden brengen, maar als je de deuren van je comfortabele auto open doet in Epako en vanuit het gebouw van Ligt for the Children het prachtige gezang van de dienst hoort, dan schieten de tranen spontaan in je ogen. In het westen zijn zoveel mensen gewend om God de schuld te geven van alle ellende in de wereld. Dan is het toch onvoorstelbaar dat er aan de andere kant van de wereld mensen in al hun ellende God juist dankbaar zijn voor alles wat hij voor hen betekent. Voor Zijn liefde, zijn troost, zijn nabijheid. Excuus voor alle niet gelovige lezers, maar dit raakt me iedere keer weer.
Het zaaltje voor Ligth for the Children was niet heel vol. We schoven rustig aan in een van de rijen en al snel besloot Siem om bij de andere kinderen vooraan te gaan zitten. Alsof hij daar iedere week komt. Na een paar liedjes werden we van harte welkom gegeten en werd ons gevraagd ons allemaal even voor te stellen. Dus alle zeven naar voren en na ons voorstelrondje volgde een warm applaus. Meteen vroeg Gerard (vrijwilliger bij de groep die de Thuiszorg begeleid, maar ook pastor) of een van ons wat later in de dienst een bijbelgedeelte voor wilde lezen. Tuurlijk, geen probleem. Ik dacht namelijk dat hij ons vertelde welk bijbelgedeelte er gelezen diende te worden, maar toen het zover was bleek dat het de bedoeling was dat ik zelf een bijbelgedeelte uitkoos en daar meteen even een 'oppeppend getuigenis' aan toe zou voegen. Even slikken, maar eigelijk was het geweldig om zo even aan het 'werk' te zijn in Gobabis. Prachtig om over Gods' liefde te lezen en te praten die geen onderscheid maakt in mensen. Na de toespraak van Gerard hebben Eric, ik en de jongens met z'n viertjes een zegenliedje voor de mensen in de dienst gezongen. Een ervaring die we alle vier nooit meer zullen vergeten! Na de dienst werd er door een aantal meiden heerlijk geswingd op muziek en hebben de jongens lekker met de kinderen buiten gespeeld. Tikkertje, op de wipwap, op het klimrek, prachtig om te zien hoe snel ze elkaar vinden. Vervolgens heeft Siem iedereen op pepernoten getrakteerd die Eric uit Nederland had meegenomen. Een ochtend om door een ringetje te halen!
Na de dienst hebben we een rondje door Epako gelopen. Niet al te lang, want de jongens waren nog echt kapot van de reis en moesten nog erg aan de warmte wennen.
Heerlijk in de Goba gezeten, gegeten en gezwommen. En 's middags voor het eerst met de jongens op gamedrive bij Sandune. Hartstikke leuk met de hele groep! David en Simon mochten om de beurt helemaal voorop de jeep zitten. Onderweg verschillende dieren gezien. Helaas geen giraffen, dat vonden ze wel jammer. Leukste was dat we onderweg een struisvogel tegen kwamen die zo rustig was dat ze geaaid kon worden. Simon was er van overtuigd dat het een koningsstruisvogel was. En omdat ze nog geen naam had, hebben we haar Maxima genoemd.
De jongens beide op hun eigen manier enorm genoten van deze eerste gamedrive. Simon is met een eigen logboekje gestart waarin hij alle dieren heeft opgeschreven en daarachter heeft geturfd hoe vaak hij ze zag. Hij was drukker met het turven dan met het daadwerkelijk zien van de beesten ;-)
Na de gamedrive hebben we gezamenlijk gegeten en daarna zijn we weer uitgeput in slaap gevallen.