Okavangodelta
Door: anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
21 Februari 2010 | Nederland, Leeuwarden
Hallo allemaal,
Lang leve Botswana, ook hier is gewoon internet beschikbaar! Vanochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben voor de laatste keer ontbeten in de Goba Goba lodge. Na het ontbijt tassen in de auto en afscheid genomen van Andre, Jan, Leendert en Bert en zijn vrouw. Andre blijft nog een poosje in Gobabis. Jan en Leendert zijn vanavond terug gevlogen en Bert en zijn vrouw maken deze week ook een rondreis. Zij gaan alleen de andere kant van Namibie bekijken.
Al gauw begon het enorm te betrekken onderweg. Wat een regen hebben we vandaag gezien. Ongelooflijk! Leek wel zo’n saaie regenachtige zondag thuis. Na 130 km waren we al bij de grensovergang tussen Namibie en Botswana. Eerst moesten we bij de grenspost van Namibie een stempel in het paspoort halen om Namibie uit te kunnen. Natuurlijk moest er weer een formuliertje ingevuld worden. Toen een kilometer door niemandsland rijden naar Botswana. Bij de volgende grenspost weer een formuliertje ingevuld om Botswana in te komen. Ook weer een stempel gekregen. Bleek dat we hadden aangegeven dat we twee dagen in Botswana zouden blijven, maar dat was een vergissing. We zijn hier drie dagen. Dus weer alle paspoorten inleveren om de stempels handmatig te laten aanpassen. Vervolgens moesten Marius en Albert (rijden allebei in een auto) allerlei bureaucratische handelingen verrichten om met de auto Botswana in te komen. Al met al zijn we een uur bezig geweest om van het ene land naar het andere te komen.
De regen was jammer en lastig voor de chauffeurs, maar de temperatuur was wel aangenaam om te rijden. We hebben vandaag toch zeker ruim 600 km gereden. Petje af voor Marius en Albert! Gelukkig zijn de wegen goed begaanbaar. Wel af en toe een gat in de weg, dus we moeten wel goed opletten. De natuur in Botswana is prachtig. Omdat het nu regentijd is (ja, dat merken we!!) is het enorm groen. Hele mooie vergezichten. Ook bijzonder om te zien dat er hier nog vrij veel authentieke woningen staan (leem en dak van stro). Onderweg zaten er enorm veel hele kleine vogeltjes op het wegdek (zwaluwachtig). Vreselijk, want we hebben er behoorlijk wat dood gereden. Bah! Je ziet ze niet zitten op het zwarte wegdek en vliegen dan ineens omhoog. Op een stukje slecht wegdek kregen we ook nog een steen tegen het raam met als gevolg een flinke ster in de ruit. We moeten maar even zien of we die hier kunnen laten repareren. Verder onderweg heel veel koeien en ezeltjes op de weg. Je kunt dus niet stevig door rijden, want je moet regelmatig stoppen of langzaam rijden omdat er weer beesten op de weg staan.
Rond half 6 waren we dan eindelijk in Maun (brings back memories Eric!!). Een prachtige lodge; Audi Camp. Misschien kunnen jullie even googlen; wie weet hebben ze een website. We slapen in prachtige tenten op een vlonder met daarin twee eenpersoonsbedden. Luxe hoor! Vanavond super lekker gegeten! Eindelijk eens snel opgediend (in Gobabis moesten we minstens een uur wachten) en de smaak was geweldig. Inmiddels heb ik m’n tanden al gepoetst en zit nu aan de bar buiten te typen. Lang leven de techniek! Morgenvroeg wekt Harry ons om 6.00 uur zodat we op tijd kunnen ontbijten. Om 7.30 uur vertrekken we naar de Okavangodelta (voel me echt schuldig Eric, weet hoe graag je hier nu ook zou zijn). Bob, onze tourguide gaf al wel aan dat de kans dat we dieren gaan zien wat kleiner is vanwege het regenseizoen. De dieren zijn nu niet genoodzaakt om naar de waterplaatsen te gaan. We zullen het wel zien. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Voor nu lekker slapen allemaal. Dikke kus voor de jongens (begin ze nu echt wel te missen!). Wat fijn dat ze nu lekker allebei drie nachtjes bij de opa’s en oma’s mogen logeren.
Lang leve Botswana, ook hier is gewoon internet beschikbaar! Vanochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben voor de laatste keer ontbeten in de Goba Goba lodge. Na het ontbijt tassen in de auto en afscheid genomen van Andre, Jan, Leendert en Bert en zijn vrouw. Andre blijft nog een poosje in Gobabis. Jan en Leendert zijn vanavond terug gevlogen en Bert en zijn vrouw maken deze week ook een rondreis. Zij gaan alleen de andere kant van Namibie bekijken.
Al gauw begon het enorm te betrekken onderweg. Wat een regen hebben we vandaag gezien. Ongelooflijk! Leek wel zo’n saaie regenachtige zondag thuis. Na 130 km waren we al bij de grensovergang tussen Namibie en Botswana. Eerst moesten we bij de grenspost van Namibie een stempel in het paspoort halen om Namibie uit te kunnen. Natuurlijk moest er weer een formuliertje ingevuld worden. Toen een kilometer door niemandsland rijden naar Botswana. Bij de volgende grenspost weer een formuliertje ingevuld om Botswana in te komen. Ook weer een stempel gekregen. Bleek dat we hadden aangegeven dat we twee dagen in Botswana zouden blijven, maar dat was een vergissing. We zijn hier drie dagen. Dus weer alle paspoorten inleveren om de stempels handmatig te laten aanpassen. Vervolgens moesten Marius en Albert (rijden allebei in een auto) allerlei bureaucratische handelingen verrichten om met de auto Botswana in te komen. Al met al zijn we een uur bezig geweest om van het ene land naar het andere te komen.
De regen was jammer en lastig voor de chauffeurs, maar de temperatuur was wel aangenaam om te rijden. We hebben vandaag toch zeker ruim 600 km gereden. Petje af voor Marius en Albert! Gelukkig zijn de wegen goed begaanbaar. Wel af en toe een gat in de weg, dus we moeten wel goed opletten. De natuur in Botswana is prachtig. Omdat het nu regentijd is (ja, dat merken we!!) is het enorm groen. Hele mooie vergezichten. Ook bijzonder om te zien dat er hier nog vrij veel authentieke woningen staan (leem en dak van stro). Onderweg zaten er enorm veel hele kleine vogeltjes op het wegdek (zwaluwachtig). Vreselijk, want we hebben er behoorlijk wat dood gereden. Bah! Je ziet ze niet zitten op het zwarte wegdek en vliegen dan ineens omhoog. Op een stukje slecht wegdek kregen we ook nog een steen tegen het raam met als gevolg een flinke ster in de ruit. We moeten maar even zien of we die hier kunnen laten repareren. Verder onderweg heel veel koeien en ezeltjes op de weg. Je kunt dus niet stevig door rijden, want je moet regelmatig stoppen of langzaam rijden omdat er weer beesten op de weg staan.
Rond half 6 waren we dan eindelijk in Maun (brings back memories Eric!!). Een prachtige lodge; Audi Camp. Misschien kunnen jullie even googlen; wie weet hebben ze een website. We slapen in prachtige tenten op een vlonder met daarin twee eenpersoonsbedden. Luxe hoor! Vanavond super lekker gegeten! Eindelijk eens snel opgediend (in Gobabis moesten we minstens een uur wachten) en de smaak was geweldig. Inmiddels heb ik m’n tanden al gepoetst en zit nu aan de bar buiten te typen. Lang leven de techniek! Morgenvroeg wekt Harry ons om 6.00 uur zodat we op tijd kunnen ontbijten. Om 7.30 uur vertrekken we naar de Okavangodelta (voel me echt schuldig Eric, weet hoe graag je hier nu ook zou zijn). Bob, onze tourguide gaf al wel aan dat de kans dat we dieren gaan zien wat kleiner is vanwege het regenseizoen. De dieren zijn nu niet genoodzaakt om naar de waterplaatsen te gaan. We zullen het wel zien. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Voor nu lekker slapen allemaal. Dikke kus voor de jongens (begin ze nu echt wel te missen!). Wat fijn dat ze nu lekker allebei drie nachtjes bij de opa’s en oma’s mogen logeren.
-
21 Februari 2010 - 20:05
Eric:
Oke, als ik het iemand gun om de Okavanga Delte te zien (naast mezelf) dan ben jij het natuurlijk wel. :-)
Schat, geniet van deze tijd want je bent nu op 1 van de mooiste plekjes op deze aarde!
Ik mis je natuurlijk ook enorm maar over een weekje ben je weer thuis. Makkie toch! -
21 Februari 2010 - 21:02
Ans:
Hoi Anita,
Na je intensieve week in Gobabis, nu dus even tijd om te relaxen. Zal best een dubbel gevoel zijn. Maar... geniet ervan. Het is je van harte gegund! -
21 Februari 2010 - 21:31
Martha En Koos:
Hallo Anita en je man harry we zijn benieuwd naar de foto,s en films.Misschien kun je in het leger een avond organiseren,want wat jullie meemaken is voor ons als westerlingen uniek maar voor deze mensen heel erg Wij worden steeds dankbaarder voor het feit dat wij het zo goed hebben groetjes M en K -
22 Februari 2010 - 07:26
Annet:
Goedemorgen Anita, Harry, Marius,
Het eerste wat we hier 's ochtends doen bij ons op de kamer, je reisverslag lezen. Mens wat beleef je mooie en ontroerende dingen. Als ik dat lees over die kindertjes die in de rij staan voor eten. Goh, we zouden onze jongeren daar eens een paar weekjes heen moeten sturen. Kunnen ze zien hoe goed ze het hier hebben... Stiekem zou ik wel even bij julie om het hoekje willen kijken. Daar bij Hurry Harry en Marius als trainer...
Veel plezier nog in Botswana en tot volgende week, maar denk daar nu nog maar niet aan. Wat zul je trouwens goed thuiskomen... in een schoon huis.... die jongens toch van je...;) -
22 Februari 2010 - 07:40
Wilma De Vries:
Hoi Anita,
Wat leuk om zo jullie belevenissen te volgen! Wat een geweldige ervaring. Jullie maken veel mee. Bij mij gaat de reiskoorts ook weer kriebelen. Veel succes verder en groetjes aan Harry en Marius.
Wilma -
22 Februari 2010 - 09:51
Jetty:
Hoi Anita,
Ik heb net even op internet Audi Camp opgezocht en heb een goede indruk gekregen waar jij nu bent (prachtige foto's daarvan gezien)
Wat een schitterende omgeving/ natuur! Bijzonder allemaal zeg...
Ik sluit me aan bij de anderen: GENIET ERVAN!!
Liefs Jetty -
22 Februari 2010 - 11:25
Judith:
Hee Anita!!
Wauw wat een prachtige verhalen allemaal zeg!! Ik ben gister aan je verhalen begonnen en net de laatste gelezen hihi. Je schrijft het heel leuk! Sommige dingen klinken wel heel 'ver weg', die armoede enz. dat zie je dan wel eens op tv of in boeken maar zo te horen komt dat in het echt nog veel harder aan, wel moeilijk denk ik! Zo oneerlijk!
Wel super wat je daar in Gobabis allemaal hebt gedaan! En nu dus even lekker genieten, wieweet heb je geluk en kan je nog wat dieren zien!:)de natuur ziet er in ieder geval prachtig uit!(google)
Heel veel succes nog, geniet ervan!
Groetjes,
Judith -
22 Februari 2010 - 12:15
Monica:
Hoi Anieteke,
we reizen met je mee....
wat een reis zeg!
Het regent nu hier ook....ietsje kouder dan bij jullie....
Wat eet je eigenlijk....?
En hoe warm is het daar?
groetjes ook aan "de mannen"
Monica -
23 Februari 2010 - 19:56
Annette:
Geniet er maar van jullie allerdrie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
